نماز از لحاظ لغوی در کتب لغت به معانی مختلفی وارد شده است که برخی از آنها عبارتند از:
عبادت ، پرستش . ( فرهنگ معین ) بندگی . اطاعت .فرمان برداری . (برهان قاطع، ناظم الاطباء، فرهنگ دهخدا )

نماز در اصطلاح فارسى به معنى قداست ، کرنش ، تعظیم و تقدیس است . 

از لحاظ عربى آن : مترادف «صلاة» است. در باره ریشه‌ی اصلیِ«صلاة» در کتب لغت قول واحدی وجود ندارد اما بیشترِ اهل لغت آن را از ریشه‌ی «صلو» دانسته‌اند(المنجد، و همچنین قاموس قرآن از سید علی اکبر قریشی )، «صلو» را به معنای نرم شدن، انعطاف پذیر شدن و توجه کردن گفته‌اند. اگر صلاة را از ریشه ‍"صلٌ" در نظر بگیریم شاید معنای نزدیکتری با متن قرآن پیدا کند. صل یعنی صاف کردن و روشن کردن شراب، همچنین جدا کردن حبه از خاک به وسیله ریختن آب.
 

در اصطلاح شرع عبارت است از عملى مخصوص ، مرکّب از رکوع و سجود و قرائت و ذکر ، توام با نیت و شرائط خاصّ ، که به تکبیر آغاز و به سلام ختم مى گردد . ( دائره المعارف دانستنیهای اسلامی)